van een roosterwijziging is het toch al moeilijk planbare evenement erg laat gelopen dit jaar. In eerste instantie leek het te kort op Leiden marathon te volgen en nu was het weer dicht bij de vakantietijd. In elk geval hadden we 18 teams op de been en dat is minder dan voorgaande jaren. De CRA gaat overigens goed evalueren hoe het volgend jaar beter kan zodat ook ongeplande wachttijden bekort kunnen worden door onder andere het inschrijven en aanmelden te versimpelen.

Desalniettemin zijn we enthousiast gestart en hing er een uiterst sportieve en ongedwongen sfeer in ons sportpark. De random samengestelde teams op basis van team-totaaltijd gingen in principe allemaal op hetzelfde moment eindigen.  Duidelijk was dat sommige teams echt probeerden de inschrijftijd van de individuele lopers te copieren zodat ze het meeste kans maakten op de geweldige prijzen. Hierdoor gingen mensen die te snel hadden gelopen als eens slak door de finish om hun teamgenoot vervolgens aan te tikken die de estafette vervolgde.
Anderen hadden kennelijk met de testloop maximaal gelopen en ook tijdens deze wedstrijd knalden ze over het 3400 meter lange parcours om zo wederom eenzelfde toptijd neer te zetten. Je kon dus lopen zoals je zelf wilde en dat werd ook gedaan. In elk geval was er een gevarieerd competitief beeld met verschillende strategieen om te winnen.

Verwarring werd nog even gezaaid toen bij team 11 de eerste loper zoek was: schrik sloeg om het hart, immers geen eerste loper, dan ook geen loper-tijd, geen team-tijd en niet volgens reglement gelopen dus diskwalificatie en dus geen kans op de vliegreis naar Rome. (red.: overigens had niemand die kans want die prijs was niet beschikbaar gesteld)
De startersgroep verdween rap uit het zicht op de baan en wat nu? Actie natuurlijk: kantine doorzocht, kleedkamer gecheckt, echter geen 1e loper. Gelukkig bleek dat hij een ander kleur shirt had tijdens de wedstrijd dan bij het inlopen en Cas kwam als eerste binnen na de ronde waarna iedereen weer gerust de wedstrijd kon vervolgen.

In het wedstrijdveld werden op het oog flinke gaten geslagen, maar dat zei opzichzelf niets omdat lopers van verschillende niveaus gelijktijdig de ronden liepen. Zo werden grote gaten in de laatste ronde soms nog moeiteloos dichtgelopen waarbij men nog steeds niet kon weten of dit nu echt bijdroeg in het eindklassement. Zo kwam de laatste loper van elk team door de finish en spanning door onduidelijkheid bleef ons deel:  Wie was het dichtst bij de prognosetijd geeindigd?
In afwachting van de uitslag begaf ieder zich richting het honk waarbij het kantineplein een heerlijk zomeravondklimaat bood om nog even uit te dampen en gezellig na te praten alvorens de jury met de uitslagen in de kantine de bekendmaking aanving.

Als een van zijn laatste acties riep scheidend CRA voorzitter Wim Schouten de uitslagen om en de winnende 3 teams (zie foto's) werden een voor een gehuldigd met een bronzen, zilveren of gouden medaille waarbij de inwendige mens niet werd vergeten:  keuze uit een flesje witte of rode wijn per winnende deelnemer hoorde ook bij het prijzenpakket en natuurlijk:  het winnende team ging op de foto met de vermaarde CRA-Wisselbeker die alleen bij hele speciale gelegenheden onder zware bewaking in openbaarheid wordt getoond omdat hij voorheen altijd zoek was. Het protocol is nu: winnaars beker vasthouden, lachend kiekje maken en gelijk de cup weer inleveren (waarna deze weer veilig op de koelkast wordt weggezet zodat hij niet kwijtraakt)

Zo kwam er een einde aan het wintercircuit 2015-2016 en zwoegen wij ons door de warme zomerdagen heen, worden uitdagende vakanties getrotseerd en trainen we natuurlijk gewoon door want de Spartaan gaat nooit "dicht" en nu nog niet voorstelbaar maar wel een feit: in 2016-2017 is er weer een vers wintercircuit te verwachten waarbij iedereen weer van harte is uitgenodigd om deel te nemen!