In het laatste weekend van september staan al jarenlang de NK Estafette op het programma van AV De Spartaan. Bij de een na laatste wedstrijd van het seizoen stonden, naast een behoorlijk aantal pupillenteams, de A-junioren ingeschreven. We hebben maar liefst met 3 estafettes het stokje succesvol doorgegeven: 4x100m, 4x400m en de Zweedse Estafette. Ondanks de overvloed aan regen, wisten we gezamenlijk 4 zilveren medailles te bemachtigen, waarbij de meisjes natuurlijk het meest succesvol waren ;).

Zaterdagochtend zouden beide teams in de (redelijk vroege) ochtend de series van de 4x100m lopen. Bij de meisjes A hadden zich uiteindelijk maar 4 teams gemeld en daarom kwamen de series te vervallen en zouden we in de middag gelijk de finale lopen. Hoewel we de wissels nauwelijks hadden geoefend, gingen deze allemaal vlekkeloos. Het team van Haag was nét iets te sterk en we kregen voor het eerst dit weekend een zilveren medaille om de nek. De jongens junioren-A moesten wel de series lopen en Julian, Neal, Steven en Bas plaatsten zich voor de finale met de 4de tijd. Na een aantal hevige buien was het precies (een soort van) droog toen de finales werden gelopen. De jongens kwamen helaas 3 tienden van een seconde tekort voor een 3de plaats.
 

Ongeveer een uurtje later was het tijd om de (sprint)afstand te verlengen naar 400 meter per persoon. De meiden mochten eerst de jongens zien afzien, voordat ze zelf moesten lopen. Tijdens de jacht naar een medaille ging vooral Neal tot het gaatje en toen hij na de race even van de wereld was, wisten zijn ploeggenoten (Joost, Steven en Bas) dat hij écht diep was gegaan. Dit werd helaas (weer) niet beloond met een medaille. De meiden hadden echter wat minder tegenstand; we liepen met vier andere teams de estafette. Na mijn rondje, dat naar mijn mening wat beter had gekund, liep Carmen voor het eerst sinds lange tijd weer een 400 meter en gaf in een mooie tijd het stokje door naar Eveline. Hoewel zij er vóór de race wat minder vertrouwen in had, liep ze hard achter de nummer 2 aan en gaf, vlak achter de meiden van Castricum, het stokje door aan onze sterspeelster Anne-Wil. Met nog 250 meter te gaan haalde ze de laatste loper van Castricum in en finishte als tweede.
 

De volgende ochtend was het wederom erg regenachtig maar de strijdlust zat er weer goed in: twee medailles waren het vooruitzicht. Nadat de meisjes junioren C een enorm snelle tijd van 2:24,54 neerzetten, was het tweede doel voor de meisjes A duidelijk: sneller zijn dan de meisjes C. Anne-Wil liep haar tweede 400m van het weekend en dit deed ze weer erg goed. Mijn opvolgende 300 meter ging vele malen beter dan mijn 400 meter van de dag ervoor en toen ik het stokje overgaf aan Eveline hadden we een mooie voorsprong opgebouwd op Haag Atletiek. Eveline wist dat hun 200 meter loopster erg snel is en ze deed er daarom alles aan om het gat zo groot mogelijk te houden. De wissel op Rachel, die de laatste 100 meter zou lopen, ging goed maar de voorsprong op de meiden van Haag was een stuk kleiner geworden. In de laatste 5 meter sprintte de laatste loopster van Haag Rachel nét voorbij en met een verschil van één tiende van een seconde werden we (weer) tweede. Balen was het zeker, maar we waren wél sneller dan de meisjes C :) (2:24,37). De jongens (Julian-Steven-Bas-Twan) lieten na onze race even zien, dat Neal te vervangen was om een medaille te behalen (grapje Neal) en werden ook tweede in een tijd van 2:07,45.
 

Hoewel een eerste plaats erg leuk geweest zou zijn, hebben we volgend jaar nog een kans om goud te behalen op één of meerdere estafettes bij de junioren A. Het kan geen toeval zijn dat in 2018 voornamelijk bronzen medailles werden behaald en in 2019 alleen maar zilveren plakken om ons nek werden gehangen. Dit belooft wat voor volgend jaar...