Verslag van een trotse moeder Eveline Botter:

Van 6 t/m 10 juni 2023 werd het wereldkampioenschap Mountain Running gehouden in Innsbruck en het Stubaital. Giselle Slotboom was opnieuw deelnemer aan dit evenement, uitkomend voor Nederland en nog steeds Spartaan lid. Giselle stond ingeschreven voor de vertical op 7 juni en de classic op 10 juni.

(Zo'n evenement wil je als moeder natuurlijk meemaken en supporter zijn. Ik was met de flixbus op vrijdagnacht naar München gereisd, met de fiets achter op de bus. Daarvandaan in 3 dagen van München naar Innsbruck gefietst en op maandagavond met Giselle en Andrew gaan eten, die net met de trein vanuit Genève waren aangekomen. Fijn om elkaar weer in de armen te sluiten!)

De openingsceremonie op dinsdag 6 juni begin van de avond was indrukwekkend. Wat een enorme hoeveelheid atleten en landen liepen in een grote optocht naar het centrale podium en werden per land (van A-Z ) voorgesteld. Om een paar landen te noemen: Azerbeidzjan , Colombia ,  Korea,  Noorwegen, Peru , Uganda , Zuid Afrika..... 
Om voor team uitslag in aanmerking te komen moeten er minimaal 3 deelnemers finishen per groep, vaak is een team van 4 opgesteld (4 mannen, 4 vrouwen, en bij de classic ook nog 4 jongens, 4 meisjes)

Dit jaar was Giselle voor Nederland niet de enige deelnemer  Op de korte trail van 45 km was er een deelnemer (die nog in de trein zat bij de opening.) Giselle  droeg het Nederland bord/vlag tijdens de openingsceremonie. Mooie foto's op Facebook en Instagram. In deze link diverse blogs ( vertaald naar Nederlands en geeft beeld van de omgeving )
Perfect gelopen: dat was de WMTRC 2023 in Innsbruck-Stubai - #myinnsbruck

Voor de wedstrijd was Giselle best gespannen, de reis gemaakt naar Oostenrijk met alles wat erbij komt kijken, gaat het dit keer wel weer lukken.......
De Vertical was in het Stubaital, vanuit Neustift naar de top van de (ski) berg. Het parcours is ruim 7 kilometer en meer dan 1.000 hoogtemeters moeten worden overbrugd. Een grote uitdaging is bij de start positie te vinden, waarbij je je niet over de kop loopt en ook niet te veel hoeft in te halen verder op de berg, daar is vaak maar  lastig in te halen. Het was na de start steil, daarna een stuk iets minder stijl waar nog enigszins sprake is dat alle deelnemers hardlopen, daarna het laatste deel weer erg steil. Daar worden verschillen zichtbaar, sommigen kunnen nog met kleine pasjes hardlopend naar boven komen, anderen maken soort van stappen waarbij de handen op de benen duwen om meer kracht te vinden en vooruit te komen. Een grote hoeveelheid supporters had zich met de 1e lift naar boven laten brengen en stonden als een haag op de zeer steile helling naar de top van de 2e lift langs het parcours. Het was zo stil dat wandelen er een zig zag pad was wat werd gebruikt, terwijl de deelnemers zo goed als recht omhoog moeten op dit laatste deel. (Als toeschouwer was het zelfs soms akelig steil, waarbij een enkele keer iemand een steen los trapte die met noodgang naar beneden kwam. )
Giselle was goed gestart en kon vaak nog lopen waar een aantal anderen toch terug moesten naar een soort snelle wandelpas. Bij het ingaan van de laatste kilometer lag Giselle op plek 15, maar kon uiteindelijk doortrekken en kwam als 14e over de finish in ruim 52 minuten. Grote groepen supporters met koeienbellen, vlaggen en toeters stonden hun atleten aan te moedigen , maar ook alle anderen. De Italianen waren in grote getalen aanwezig op de berg en lieten zich fanatiek horen. Voor Giselle een geweldige prestatie in een veld met wereldtoppers. (opnieuw was ze daarmee 8e europeaanse, een uitslag die vorig jaar op La Palma ook werd gehaald)  Super trots en blij over het behaalde resultaat en de wijze waarop de wedstrijd was  ingedeeld en gelopen was. Helemaal tevreden met enorme pijn in de benen moest het laatste deel lopend naar de bovenzijde van de 1e lift terug gewandeld worden.

Een deel van de teams was gehuisvest in hotels in Stubaital Neustift, een ander deel in Innsbruck. Daar was een enorm terrein met allerlei gerelateerde stands, schoenen merken, stokken en sportkleding. Ook werden daar de lunches en diners voor de atleten verzorgd. Aan het eind van alle wedstrijden werd daar ook kleding geruild als aandenken. 

Daarna 2 dagen herstellen, parcours voor de classic verkennen in Innsbruck en er op het heetst van de dag om 14 uur gestart worden door de dames. De classic was 2 ronden van ruim 6 km, omhoog vanuit de stad, door opnieuw zeer steile stukken natuur boven de stad langs de dal voorziening van de  skilift, naar een top en door naar de afdaling. In de stad was een deel van de weg (tussen de 2 bruggen in de echte binnenstad) omgetoverd in een trail, een route afgezet met hekken waartussen op de bestrating  met keien, boomstammen en zand een , echte trail was gemaakt , waar de lopers tussen het publiek door liepen.
De eerste ronde stond ik bijna op het bovenste deel, waar ik op een weg heen en weer kon om Giselle 2 x in een ronde aan te moedigen. Naar boven kwam ze als 15e door, naar beneden een kilometer verder als 13e. Helaas heeft ze besloten na 1 ronde uit te stappen, te veel last van de achillespees , te weinig hersteld na de eerste wedstrijd.  Vorig jaar had ze wel doorgezet, maar was daarna ruim 5 maanden uitgeschakeld om te kunnen lopen. Dat speelt mee in je hoofd, je voelt opnieuw het risico een hele zomer niet te kunnen lopen.... Dus helaas werd de wedstrijd niet uitgelopen. Verstandige keuze,  maar voelde ook als teleurstelling. 
Later heeft het resultaat van de eerste wedstrijd toch de hele reis een goed gevoel gegeven. 

De afsluitende ceremonie was weer grootst, de medaille uitreiking van de overall klassementen was een spektakel. Daarna kwam de regen met bakken uit de lucht. Snel afscheid genomen en Giselle terug naar huis in Salt Lake City (en ik op de fiets in paar dagen naar Rommelshausen in de buurt van Stuttgart 2 dagen naar Lisanne ) en verder met de bus naar huis.