Dames eindigen op een nette elfde plek. - Femk Daan

Zondag 2 juli, de dag van alweer de laatste competitiewedstrijd. Dit keer mochten we gaan presteren in Heerhugowaard. Een baan die we al vaker hebben gezien en voor velen onder ons bekend is. De ochtend begon zonnig, maar er stond al een stevige wind. De wind is ook absoluut niet meer gaan liggen tot het einde van de dag. Dit hield ons als vrouwenteam niet tegen om slechter te gaan presteren. Met goede moed en plezier begonnen we aan de wedstrijd, strijdend tegen de andere aanwezige teams.

Het eerste onderdeel ging rond 11:00 van start, de 100m horden. Hier stonden Eveline de Jong en Julia Pieterse aan de start. Met een flinke rugwind en wiebelend in het startblok klonk het eerste startschot van de wedstrijd, daar gingen ze, met gierende benen naar de finish. Voor Julia was dit pas de tweede keer over de hoge hordes van 84 centimeter. Zij zette hierbij ook een mooie verbeterde tijd neer van 15,79 seconden. Eveline ging ook voor een persoonlijk record en dat is gelukt. Met een tijd van 15,40 seconden verbeterde zij haar record toch met 3 honderdsten van een seconde! Ook pakte Eveline hierbij de punten.

Daarna was het al gauw de beurt aan de mensen van de technische onderdelen. Mijlan Nieuwenhuisen mocht meerdere pogingen wagen op het verspringen en Tessa de Wit mocht haar krachten tonen tijdens het kogelstoten. Beide dames hebben het goed gedaan, ondanks dat het misschien niet helemaal volgens verwachting ging. Tessa heeft, op één andere atleet na in de andere kogelgroep, de meeste punten weten te pakken van alle teams. Mijlan zette een goede afstand neer wat de vijfde plek opleverde.

Al gauw mocht Mijlan zich klaarmaken voor het volgende onderdeel, de 100 meter. Samen met Annemarie ten Kate mochten zij in dezelfde serie strijden tegen de andere atleten. Met een toch nog, voor die dag, matige wind van +2,8m/s snelde de twee onder luid gejuich en geschreeuw naar de finish. Ze eindigden als derde en vierde in de serie, waarbij Annemarie de punten pakte en ze allebei een prima tijd neer hebben gezet.

En door, want de tweede groepen van het verspringen en kogelstoten waren alweer begonnen. Anne-Wil van Werkhoven mocht gaan springen en Roxy Ramars ging kogelstoten. Roxy evenaarde haar persoonlijk record met een mooie afstand van 10,67 meter. Anne-Wil sprong helaas alle pogingen ongeldig, maar gelukkig had Mijlan al een afstand staan voor de punten. Anne-Wil heeft wel goede sprongen kunnen maken, waarbij ze ging voor wat nieuwe technieken. Naast het verspringen begon tegelijkertijd ook het hoogspringen. Eveline mocht na haar hordenkunsten ook het hoogspringen uitvoeren. Flinke tevredenheid spatte er vanaf, want na een wat slechte training sprong ze toch een goede hoogte van 1,55 meter.

Tijdens het kogelstoten begon ook het kogelslingeren. Dit moeilijke onderdeel werd uitgevoerd door een van de weinigen binnen de spartaan die het kan, Tessa de Wit.

Na het stoten mocht ze ook nog het slingeren van een kogel waarmaken. Met een persoonlijk record van 1 centimeter en de vierde afstand van alle kogelslingeraars, heeft ze het onderdeel voltooid. Tijdens het kogelslingeren van Tessa werd er ook nog een snel rondje om de baan gelopen tijdens de 400 meter van Imke van Kaam en Roanna Geleijn. Tijdens deze toch best zware afstand hebben de twee dames de eerste 200/250 meter flink tegen de wind in moeten beunen. Met het laatste stuk flinke rugwind en natuurlijk de aanmoediging streden ze allebei naar de finish. Roanna pakte de punten en Imke verbeterde haar eigen record met een paar tienden.

Klaar? Nee hoor, de wedstrijd ging vrolijk verder. De volgende onderdelen op het schema waren discuswerpen, de 1500 meter, 3000 meter en de 200 meter. Het discuswerpen werd ook door onze werper Tessa uitgevoerd en ook hier pakte ze veel punten. Ze werd derde met een mooi puntenaantal waardoor we weer goed omhoog schoten in ons totale puntenaantal. De penningmeester van de spartaan, Mariska Janson, mocht ons vertegenwoordigen op beide lange afstanden. De rondjes waren best wat zwaar, maar van de stukjes meewind kon er genoten worden. Beide afstanden heeft ze goed kunnen voltooien onder veel aanmoedigingen van over de hele rondbaan. We deden ons best om haar naar de finish te snellen en dat is goed gelukt. Tussen de 1500 meter en de 3000 meter zat nog een 200 meter. Anne-Wil en Julia mochten deze sprint gaan waarmaken en hier had je het “geluk” dat je bijna de hele race wind mee had. Op het eerste stukje van de bocht na konden de dames met rugwind naar de finish sprinten. Met mooie tijden van precies 27 seconden van Julia en net onder de 27 seconden van Anne-Wil was dit onderdeel ook voltooid.

De laatste twee onderdelen van de dag waren aangebroken, het hoogspringen en het leukste onderdeel, de 4x400 meter. Het hoogspringen in groep 2 werd uitgevoerd door Roxy. Een goede hoogte van 1,50 meter zette ze neer om daarmee de technische onderdelen van alle competitiewedstrijden dit jaar af te sluiten. Na alle onderdelen behalve de knaller van de dag begon de spanning toch wat te stijgen. Een mooi onderdeel om te zien voor toeschouwers en atleten die het niet hoeven te doen, maar een zwaar onderdeel voor de atleten die hem wel moeten lopen. Ik spreek over de 4x400 meter. De uitverkorenen van deze mooie maar heftige afsluiter waren Mijlan, Roanna, Eveline en Anne-Wil. In deze volgorde mochten ze allemaal een 400 meter gaan lopen met een stokje. De start? soepel. De wissels? Easy. De finish? Met geschreeuw. De dames? Uitstekende toppers die een twee tijd van alle teams binnen de poule hebben kunnen neerzetten!!

De dag zit erop. Uitgewaaid en wel is de dag afgesloten met een lekkere bbq geregeld door het CWA. Met veel gesport en geschreeuw en toch een klein schor stemmetje bij mij de volgende dag hebben we samen als team een mooi eindresultaat behaald. Binnen de tweede divisie zijn we 11e geworden van de 34 teams. Een resultaat om toch trots op te kunnen zijn met mooie behaalde prestaties tijdens alle drie de competitiewedstrijden.

In september gaan we de mannen keihard aanmoedigen die mogen gaan strijden tijdens hun promotie/degradatiewedstrijd van de 1e/2e divisie en volgend jaar gaan wij als vrouwen gewoon er weer een mooie competitie van maken in de 2e divisie. Tot volgend jaar!