We vinden het intussen bijna gewoon, dat een luxe touringcar ons om 09:00hr komt ophalen om naar Nijmegen te rijden. Een hele bus vol met lopers van diverse pluimage: mannen,
vrouwen, wedstrijdlopers, recreanten, maar allemaal met 1 doel: een topdag maken van deze zondag door 15km over de heuvels te rennen tussen Nijmegen en Groesbeek en vice versa.

Het weer hadden we de hele week al in de gaten gehouden en we wisten, dat het wat onstuimig zou kunnen zijn met regen tussendoor. Daar kwamen we nog aardig mee weg: mede door
onze luxe bus konden we voorafgaand aan de start de buien gewoon droog afwachten. Eenmaal omgekleed in ons race-tenue was duidelijk welke keuze we hadden gemaakt: kort of
lang, waarbij de temperatuur ons in elk geval dwong om niet te zwaar gekleed te zijn. Het was immers 15°C. De regen en de wind bleven een uitdaging, maar de
regenpakkenspeciaalzaak (AC-tion) voorzag in diverse topkwaliteiten ponchos ("in fantastische kleuren" zoals wijlen Frank Govers ooit vaststelde in een reclame) en wij waren
niet de enigen. Bij het betreden van het startvak stak af en toe een flinke windvlaag op en konden we elkaar tijdelijk niet meer verstaan door het klapperende plastic van
onze survival suits.

Het sleepte ons er doorheen in de startvakken, sommigen stonden in het grijze, andere in het gele, groene, roze of paarse startvak. Voor de meesten gold, dat de starttijd
uitliep maar dan toch: het hek ging open en we mochten weg. Plastic werd gedumpt, de zandloperstart werd rustig benaderd en weg waren we de stad uit.
Direct een flauwe helling omhoog, ik noem het meteeen een heuvel, dus dat was no.1 in de knip. Het was flink druk op het parcours, maar niemand kwam er echt door in de problemen en langzaam maar zeker waaierde het toch wat uit en ieder vond zijn tempo. Het parcours bestond uit 15km met na 6km een drinkpost. Om een of andere reden hadden de voorgaande 20.000
lopers alle sportdrank opgenuttigd, dus in elk geval het paarse startvak moest het met water doen. Lieten we ons niet door kennen, gewoon harder gaan lopen, zodat je meer
voorin de groep komt.
Hoewel een flinke zijwind af en toe over het traject blies, was dit echt niet vervelend: de stukken tussen de bomen, waar geen wind stond, waren gewoon warm en een windje was erg welkom voor de koeling. Zoals bekend is het een schitterend parcours met de golvende heuvels, waardoor je een prachtig uitzicht hebt over duizenden lopers vóór je, die de glooiingen af- en oplopen en fel gekleurde sportkleding, waardoor het een soort voortschuivende slang leek, die door het landschap voortbewoog.

In elk geval had ik goed onthouden, dat na een wit huis aan de rechterkant er haaks de bocht genomen werd naar links en dan begon het toch wel echt een heuvelklim te worden. Hier werd duidelijk, waar onze duintrainingen voor waren geweest: kleine pasjes, armen inzetten en goed tempo houden, daar kwam je mee boven en voila al weer een drankpost.
Met de eerder opgepakte strategie was hier wel sportdrank, dus het kon niet meer stuk. Na 10km was de race voor 67% gelopen, maar we moesten weer een keer omlaag en dat ging
gebeuren: nog een klein heuveltje op en daarna omlaag. Prima te doen, een kleine omleiding wegens een omgevallen boom daargelaten, maar de daling was ingezet en we waren niet
meer te stoppen.
Ontzettend leuk van deze loop is, dat werkelijk overal publiek staat om aan te moedigen langs de hele route ondanks het wisselvallige weer. Pluim voor de actief supportende toeschouwers! Intussen gingen wij door en de city werd weer bereikt, opzwepende muziekbands gaven ons vleugels en voor we het wisten gingen we de laatste kilometer in en hop: gefinished! Intussen was het toch weer een beetje gaan regenen, dus snel een AA-flesje + medailleplak ophalen en gauw door naar de bus.

Hier kon ieder zijn droge pakje aantrekken en nadat ieder ingestapt was, koos onze chauffeur Leo richting Lisse. Iedereen was goed over de streep gekomen en er werd flink
nagekaart over het wedstrijdverloop en de gerealiseerde eindtijden, waarbij weer menigeen zijn tijd had verbeterd, of gewoon direct een PR had gelopen door het "eerste keertje"-effect.


Nu leert de natuurkunde ons, dat bij verplaatsen van lichamen over heuvels de zwaartekracht overwonnen moet worden en dat kost energie. Van tevoren was dit allemaal
uitgerekend en suppletie van tekorten kwam dus gelukkig soepel op gang: wijn, bier, vruchtensap en frisdrank waren rijkelijk beschikbaar en om klotsen te voorkomen waren
stabiliserende vaste delen verkrijgbaar in de vorm van worst, kaas en opgerolde snackjes, zodat een juiste compensatie werd samengesteld. Tijdens de busreis terug maakten we
gelijk van de gelegenheid gebruik om chauffeur Leo hartelijk te danken voor zijn tomeloze inzet op deze gezellige dag en overhandigden hem een presentje om onze dankbaarheid
te onderstrepen.



Intussen werden in het gangpad ook wat strategieën duidelijk: sommige stellen hadden exact dezelfde eindtijd, waardoor geen onenigheid kon ontstaan (slim natuurlijk), maar
ook stuitte ik op simpelweg het niet doorgeven van een telefoonnummer, zodat pijnlijke sms-jes met de mogelijk uiteenlopende eindtijden nooit binnen zouden komen (ook slim).

Hoewel we wedstrijdtijden in de bus hadden zitten variërend van 1:07 tot aan 1:41, deed dat niet zoveel terzake tijdens de afterparty: achter in de bus was duidelijk de VIP-
corner, waar nu onze eigen Spartaan VIPS hadden plaatsgenomen met bijbehorende voorzieningen: dubbeldeks langgerekt ovaal tafelblad gevuld met drankjes en hapjes, waarbij
relaxt onderuitzittend de laatste nieuwtjes naar elkaar werden ge-apt en doorgesproken. Geheel in stijl natuurlijk met ons recreatieve ultieme doel: een sportieve topdag
gezellig afsluiten!



Zonder problemen loodste Leo de bus weer naar De Spartaan en op de parkeerplaats werden de laatste spullen gezamenlijk nog even weggebracht, waarna Leo ons met de bus verliet
en ieder zijns weegs koos richting huis.
Een dankwoord voor de trainers/begeleidersgroep wil ik bij deze nog uitbrengen namens alle lopers: top geregeld!  Hopelijk kunnen we met elkaar dit soort evenementen blijven
voortzetten!

tot de volgende keer!


Hieronder verslagje en fotomateriaal van de Polderloop in Lisse:
Bij sommige foto's adviseer ik om het hoofd naar links te kantelen voor een betere waarneming van het aangeboden materiaal. (technisch hikje waar hopelijk nog een oplossing voor wordt gevonden)

Dit keer was de Polderloop niet erg druk. Veel hardlopers zouden net van huis, toen het ging regenen. We misten dus vele trouwe klanten, maar er was wel iemand die al 2 lopen had gemist en nu haar hekel aan het weiland overwon (samen met de ruim 35 van de Zevenheuvelenloop in Nijmegen toch wel een redelijke opkomst).
Kortom; echte weersomstandigheden voor de Polderloop. De 14 wandelaars waren nog maar net op weg/op de dijk, toen het flink ging regenen. er was dan ook geen discussie, om de route tot de korte afstand te beperken. Zo kwamen ze op de Middenweg de 37 hardlopers tegen, die net gestart waren. Die hadden wel heel veel wind, maar geen regen meer. In het weiland hadden de hardlopers veel last van de wind. Een bestuurslid (we noemen geen naam) probeerde die iets te ontwijken door af te snijden naar het bruggetje. Hij zal heel natte voeten hebben gekregen; het parcours was niet voor niets langs de sloot. Vanwege het extra soppen diskwalificeren we hem niet.
 
Voordeel van die lage opkomst was wel dat er nu ruim voldoende erwtensoep aanwezig was. Ook Nico Schriek was dit keer ruim op tijd om heerlijk te genieten van zijn welverdiende maaltijd.
En: de wel aanwezigen hebben een goede kans op een hoge puntenscore.

Ongekend was het feit dat er zelfs een soepoverschot was: Wat de Shawano's aan soep over hebben, bewaren ze voor volgend jaar, dus houd alvast rekening met een paar oude schoenen voor de Polderloop van 2016 !